Dag 7 – Zwemdiploma
Door: Amber van Es
Blijf op de hoogte en volg Amber
01 Maart 2015 | Marokko, Zagora
De dag begint erg slecht. We sliepen op matrassen die zo hard waren als de vloer zelf. Dana en ik moesten onze ruggen losmaken en de pijn verlichten. Yet begint de dag met koorts. Als we net onderweg zijn barst er ook een hele discussie los. Zodat we de auto’s langs de kant zetten om iedereen zijn mening mee te nemen in de beslissing. (Onze discussies duren soms echt te lang!)
Maar zo slecht als de dag begint, zo leuk wordt de dag. We besloten om naar de kloof (Gorges du Todra) te rijden, in plaats van rechtstreeks naar Zagota. Bij het eerste dorpje stopte we voor de bakker. Dit was een piep klein winkeltje. Nergens brood te vinden, alleen wat croissantjes in de vitrine. Te weinig voor 10 mensen. En toen kwam er een man van achteren vandaan en die begint vloeiend Nederlands tegen ons te praten. We moesten de croissantjes links laten liggen, want die waren al twee dagen oud. We hebben tien ronde Marokkaanse broden gekregen, warm en vers uit de over, en tien gebakjes die eruit zagen als tompoezen. Heerlijk!!
Voor de kloof hebben we onze broden lekker opgegeten. Met een blok Hollandse kaas van de jongens (Helden!). Hierna zijn we de kloof ingereden. Erg indrukwekkend en groot. Wij wilde een foto maken in de kloof met alle auto’s. We miste echter een beetje coördinatie binnen de groep. Dus blokkeerde we de gehele doorgaande weg en hebben we enkele Marokkanen erg geïrriteerd gemaakt. Hierna doorgereden over een klein weggetje.
En toen kreeg onze Escort zijn eerste zwemles! Dus ik uitgestapt om dit als trotse ouder op film vast te leggen. Erg leuk! Alleen toen had ik een probleem… Iedereen stond aan de overkant en ik had mijn bergschoenen aan. Dus bergschoenen en sokken uit; broek oprollen en de camera goed beethouden. Het water was eerst lekker, toen koel en halverwege waren mijn voeren bevroren. Het water stond tot net onder mijn knieën.
De bevolking hebben we ook goed kunnen bestuderen. In Marokko loopt iedereen langs de weg. Jij vraagt je af waar ze naar toe gaan? Wij weten het ook niet. Maar ze lopen er altijd. Met of zonder ezeltje. Veel ook hele groepen kinderen. Wat ook erg mooi was is dat de vrouwen van dit dorpje wasdag hadden. In dat veel te koude beekje waren zijn hun kleding aan het wassen en met stokken erop aan het slaan. De meisjes hielpen ook mee. De mannen waren bezig in het land of met muren of huizen bouwen. De jongetjes zaten en gaven ons high fives als we langs kwamen. Je voelt je trouwens net een koningin hier. Iedereen zwaait als je langs komt. Ook op de terugweg.
Vandaag heb ik weer geprobeerd een stuk te rijden. Met een arm om mijn pols zo min mogelijk te belasten. Dit ging vrij aardig. Het wegdek wordt hier een stuk slechter, nu we niet op de doorgaande weg rijden. We mogen harden dan 80 rijden (hoe hard, geen idee). En opeens zitten er gaten in de weg (of lopen er mensen). Het is goed opletten en toch niet harder dan 80 rijden.
Vandaag is weer een mooi voorbeeld van het wisselende landschap. We rijden nog volop in de bergen en morgen wordt onze eerst zanddag. Zo snel verandert het landschap hier in Marokko.
Maar zo slecht als de dag begint, zo leuk wordt de dag. We besloten om naar de kloof (Gorges du Todra) te rijden, in plaats van rechtstreeks naar Zagota. Bij het eerste dorpje stopte we voor de bakker. Dit was een piep klein winkeltje. Nergens brood te vinden, alleen wat croissantjes in de vitrine. Te weinig voor 10 mensen. En toen kwam er een man van achteren vandaan en die begint vloeiend Nederlands tegen ons te praten. We moesten de croissantjes links laten liggen, want die waren al twee dagen oud. We hebben tien ronde Marokkaanse broden gekregen, warm en vers uit de over, en tien gebakjes die eruit zagen als tompoezen. Heerlijk!!
Voor de kloof hebben we onze broden lekker opgegeten. Met een blok Hollandse kaas van de jongens (Helden!). Hierna zijn we de kloof ingereden. Erg indrukwekkend en groot. Wij wilde een foto maken in de kloof met alle auto’s. We miste echter een beetje coördinatie binnen de groep. Dus blokkeerde we de gehele doorgaande weg en hebben we enkele Marokkanen erg geïrriteerd gemaakt. Hierna doorgereden over een klein weggetje.
En toen kreeg onze Escort zijn eerste zwemles! Dus ik uitgestapt om dit als trotse ouder op film vast te leggen. Erg leuk! Alleen toen had ik een probleem… Iedereen stond aan de overkant en ik had mijn bergschoenen aan. Dus bergschoenen en sokken uit; broek oprollen en de camera goed beethouden. Het water was eerst lekker, toen koel en halverwege waren mijn voeren bevroren. Het water stond tot net onder mijn knieën.
De bevolking hebben we ook goed kunnen bestuderen. In Marokko loopt iedereen langs de weg. Jij vraagt je af waar ze naar toe gaan? Wij weten het ook niet. Maar ze lopen er altijd. Met of zonder ezeltje. Veel ook hele groepen kinderen. Wat ook erg mooi was is dat de vrouwen van dit dorpje wasdag hadden. In dat veel te koude beekje waren zijn hun kleding aan het wassen en met stokken erop aan het slaan. De meisjes hielpen ook mee. De mannen waren bezig in het land of met muren of huizen bouwen. De jongetjes zaten en gaven ons high fives als we langs kwamen. Je voelt je trouwens net een koningin hier. Iedereen zwaait als je langs komt. Ook op de terugweg.
Vandaag heb ik weer geprobeerd een stuk te rijden. Met een arm om mijn pols zo min mogelijk te belasten. Dit ging vrij aardig. Het wegdek wordt hier een stuk slechter, nu we niet op de doorgaande weg rijden. We mogen harden dan 80 rijden (hoe hard, geen idee). En opeens zitten er gaten in de weg (of lopen er mensen). Het is goed opletten en toch niet harder dan 80 rijden.
Vandaag is weer een mooi voorbeeld van het wisselende landschap. We rijden nog volop in de bergen en morgen wordt onze eerst zanddag. Zo snel verandert het landschap hier in Marokko.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
