Dag 11 – Ruzie

We rijden door West-Sahara. Er is ergens of niets dat je doet beseffen wanneer je de grens over gaat. Marokko en Mauritanie vechten beide om de West-Sahara. Maar volgens mij hoort het officieel bij Marokko. Dus er is geen grens. Wat er wel veel is vandaag zijn politieposten. Door heel Marokko heen kwamen we ze tegen. Dan stop je, vertel je dat je naar Mali rijd en je mag doorrijden. Hoe dichter we bij de grens van West-Sahara kwamen, hoe vaker we een formulier met onze gegevens moesten achterlaten. De eerste kregen dan een half kruisverhoor en dit werd bij de andere auto’s verifieerd.

De verveling begint op te spelen op mijn gemoed. De hele dag ben ik chagerijnig net als gisteren. We gingen alle tankjes volgooien met benzine en diesel. Dit zou alleen veel te zwaar worden voor de Escort. Gelukkig vonden de jongens het niet erg om wat tankjes over te nemen. Super! Hierna gingen we de overige op de auto plaatsen. Ik mocht van Jeroen al niet meehelpen. Want hij wil graag zelf de touwtjes in handen hebben. Maar op een gegeven moment staan San, Dana en Jeanne allemaal om de auto hun eigen plan te trekken. En het was allemaal niet goed. Zoals gewoonlijk deed iedereen waar hij zelf zin in had en niemand luisterde ook maar een klein beetje. Daarna zag ik eindelijk de oplossing voor het probleem en wilde alsnog niemand luisteren. Sja, ik ontplofte gewoon. Ik was er helemaal klaar mee. Gelukkig hebben Jeroen en ik in de auto goed kunnen praten samen. We zijn als twee waardige psychologen terug gegaan naar de bron van onze ruzie, de ontploffing en ook hebben we de groep eens geanalyseerd.

In de avond kwamen we aan in Boujdour. Na heeel veel gezeik met de slaapplaats zijn we de stad gaan bekijken. (In Marokko hebben gemiddeld 5 euro p.p. per nacht betaald en deze man wilde voor een camping waar je nog geen haring de grond in kreeg zodat we verplicht in de auto moesten slapen wel 10 euro p.p. per nacht. Afzetter!!!) In de stad hadden Jeroen en ik een goedkoper hotel gevonden, maar de campingbaas had de rest van de groep al overgehaald om op de camping te slapen. Helaas! Dus wij maar teruggekeerd en de auto slaapklaar gemaakt.

In het stadje zijn we wel zowaar een groenteboer tegen gekomen. Dit maakte mijn avond weer helemaal goed. Jeanne, San en Dana hebben een heerlijke maaltijd met veel groentes gekookt! Terwijl zij kookte hebben wij de groep kennis laten maken met ons favoriete spel Blacksotries. Vele vonden het maar een raar spel, maar ze waren net zo hard met ons mee aan het raden naar de oplossing!