Dag 10 – Verdwaald

Het tentje is weer ingepakt. Hij heeft vannacht gelukkig kunnen drogen, dus de modder veegde Jeroen met zijn hand van de onderkant af. Hierna de auto in en op zoek naar ontbijt.

Het ontbijt vonden we pas tegen de middag. Iedereen was al redelijk chagrijnig en deed eigenlijk maar waar hij of zij zelf zin in had, wat ervoor zorgde dat er nog bozere blikken in de groep te zien waren. Bij mij ontplofte ook de bom. Elke keer als Jeroen kookte, dan presteerde hij het weer om het gerecht zo te verpesten door het te scherp te kruiden. Zo nu deed hij had ook bij mijn ei. Terwijl hij weet dat ik er niet van houd. En daarna wilde hij me ook nog inruilen voor Jeanne. Mooi niet! Wie zich brand moet maar op de blaren zitten.

De weg was net zo saai als gisteren. We rijden nu van oost naar west, dus veel verschil in landschap is er niet meer. En het begint ook te stinken! Bij de wegwerkzaamheden sproeien ze de weg met water, zodat niet al het zand op stuift. Maar dit is rot water en het stink naar dood dier. Fijn om hier de gehele dag in te rijden. Net als gisteren hadden we vandaag ook een klapband. Alleen nu bij het busje. Het gaat snel met die banden.

Tegen de avond kwamen we aan in Geulmim. We waren redelijk gewend dat de weg wel goed aangegeven staat, maar in Geulmim was geen bord te bekennen. Op een gegeven moment horen we door het bakkie dat Erik wel gps heeft via internet op de telefoon. Dus wij draaien en de aanwijzingen van Erik volgen. Dit ging bij de eerste rotonde al fout. Wij zaten vast, dus wachten we maar tot we de groep zagen. Na vijf minuten toch maar eens via het bakkie vragen waar ze zaten. Geen gehoor. Ok. Dan rijden wij maar terug naar de eerste afslag. Intussen deed onze eigen internet het weer en konden we de gps volgen. Toen wij Geulmim uit reden kregen wij een telefoon van de groep. Zij waren verdwaald in Geulmim. Zij waren bij een rotonde rechtdoor gegaan een straat in met veel studenten. Wij terugrijden en een stuk of drie rotondes geprobeerd. Nergens een groep te bekennen. Nogmaals bellen. Nieuwe instructie gehad. Weer niks. Totdat we uiteindelijk een paar Marokkanen in de auto druk wijzend naar een straat wezen. HEHE! Ze waren echt superver de verkeerde kant op gereden.

Op onze eindbestemming, TanTan vonden wij een bandenzaak. Wij maar even twee nieuwe reservebanden gehaald, voor de Escort en het busje. Hier hebben we besloten om naar door te rijden naar het strand, TanTan Plage. Wat we niet wisten was dat het hier koud was en het echt heel hard waaide. Wel had de hoteleigenaar pizza’s! Wat een goede afwisseling van de eindeloze tagines.